Αν δεν σου αρέσει σήκω και φύγε - Μαρία από Αλβανία: "Οι Έλληνες δεν είστε φιλόξενος λαός"...

Με λένε Μαρία και η καταγωγή μου είναι από την Αλβανία. Στην Ελλάδα ήρθα στα 2 μου. Σήμερα δεν ντρέπομαι που το λέω, αλλά κάποτε... όταν το έλεγα όλα γύρω μου γκρεμίζονταν. Είμαι 27 χρονών, μανούλα ενός αγγέλου και παντρεμένη με έναν υπέροχο άνθρωπο, Ελληνικής καταγωγής. Άδω και λίγο καιρό είμαι πολύ εκνευρισμένη με όλα αυτά που γίνονται τριγύρω μου και με όλους αυτούς τους δήθεν θυμωμένους.

Η υπόθεση του Αγγελή, της μαθητρίας που μαχαίρωσε τις συμμαθήτριες της και αλλά τέτοιου είδους περιστατικά, έκαναν όλους αυτούς που κάποτε με χτυπούσαν και με έβριζαν για την καταγωγή και τα γυαλιά μου, να κατεβαίνουν σε πορείες κατά του bulling και να γραφουν status στο Φεισμπουκ κατά του ρατσισμού.

Νέα μόδα ο όρος bulling. Παλιά μόδα το να αλλάζεις απόψεις στη στιγμή για να χωθείς και να αρμόζεις στο σύνολο. Όλα ξεκίνησαν από το δημοτικό.. Ακόμη και εκεί που τα παιδάκια είναι μικρά και θα έπρεπε και αθώα, είναι αρκετά καλά δασκαλεμένα από το σπίτι τους για να μην παίζουν με το Αλανάκι.
[post_ad]Πάντα καθόμουν μονή μου στο θρανίο, κανένα παΐδι δεν καταδεχόταν να κάτσει με έμενα. Ακόμη και οι καθηγητές αντί να προσπαθήσουν να με κάνουν να αισθάνομαι πιο όμορφα και να συμμορφώσουν αυτά τα τέρατα, το μόνο που έκαναν ήταν με κοιτούν με οίκτο.

Θυμάμαι είχα κάνει μια φίλη την Έλενα, και είχε έρθει για λίγο καιρό να καθίσει μαζί μου μέχρι που κατάλαβε πως κανένας δεν της μιλούσε και δεν της έκανε παρέα και ξέκοψε και αυτή! Τόσο απλά! Στο γυμνάσιο τα πράγματα αγρίεψαν..

Ήμουν το κορίτσι της φάπας. Το κορίτσι από την Αλβανία που αντί για καλημέρα άκουγε ‘’βρωμιάρα Αλβανίδα’’ ‘’φυγε από τη χωρά μας βρωμιάρα ’’και αλλά τέτοια. Δεν πείραξα ποτέ κανένα γιατί δεν τολμούσα. Πάντα έβρισκαν έναν τρόπο στη γυμναστική πχ να μου φέρουν την μπάλα στο κεφάλι, να με ρίξουν κάτω, όταν σηκωνόμουν στον πινάκα να με πάτωνε χαρτιά και όταν σχολούσαμε να μου κλωτσάμε την τσάντα ενώ περπατούσα..καμία φορά με έβρισκαν οι κλωτσιές και στα πόδια μου… Το να πονώ τους έδινε ευχαρίστηση. Μια φίλη κατάφερα να κάνω και αυτή ήταν στη δευτέρα λυκείου. Μια φίλη που την έχω ακόμα και ήμερης!

Πάντα με στήριζε και εναντιωνόταν σε αυτούς που μου έκαναν τα παιδικά μου χρόνια μαρτύριο.. Για αυτό λοιπόν λυπάμαι που θα το πω, αλλά οι Έλληνες όχι δεν είναι φιλόξενος λαός. Εγώ ένιωθα και ακόμα νιώθω παράσιτο στη χωρά σας. Σε μια χωρά που οι Αλβανοί, οι Βούλγαροι, οι Ρώσοι είναι τα αποβράσματα και οι Αμερικανοί, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι και οι Ιταλοί τα πρότυπα. Δουλεύουμε τη γη σας για ένα κομμάτι ψωμί και 10 ευρώ μεροκάματο από το πρωί ως το βραδάκι και το μόνο που λέτε είναι πως τόσα μας αξίζουν και παρά πολλά είναι και αυτά. Γιατί Έλληνα, τι λιγότερο έχω εγώ από εσένα; Ο άντρας μου συμφωνεί με τις απόψεις μου και ξέρει πως ο λαός σας Πάει με την μόδα, όπως και τώρα με τον Αγγελή και το Bulling

. Βρίζετε μια παρέα αγοριών που έκαναν τα ίδια με εσάς. Είμαι μια Αλβανίδα γυναίκα που έχω ίσα δικαιώματα ως άνθρωπος και με εσάς. Άργησα μα το κατάλαβα. Πλέον είμαι πωλήτρια σε μεγάλη αλυσίδα ρούχων και ο άντρας μου είναι νοσηλευτής. Η οικογένεια του, δεν χώνεψε ποτέ πως παντρεύτηκε μια Αλβανίδα. Για αυτό να ξέρετε πως γελώ με τον και καλά επαναστατικό σας χαρακτήρα. Πως η κακιά σας είναι πολύ μεγάλη και πως εύχομαι να μπορέσω κάποια στιγμή να φύγω από μια χώρα που ο γιος μου θα είναι πάντα ο γιος της Αλβανίδας.