Επτά χρόνια εφιαλτικών μνημονίων κατάντησαν την Ελλάδα, Βουλγαρία και μας πάνε ολοταχώς για Ουγκάντα!

Σοκ προκαλούν τα στοιχεία της ΓΣΕΕ

Επτά χρόνια εφιαλτικών μνημονίων κατάντησαν την Ελλάδα, Βουλγαρία και μας πάνε ολοταχώς για Ουγκάντα!  Με 600 ευρώ μεικτά το μήνα αμείβεται το 51,6% των Ελλήνων. Όλες οι νέες συμβάσεις είναι μερικής απασχόλησης με μισθούς 300 ευρώ το μήνα! Τα δικαιώματα των εργαζομένων, καταπατήθηκαν και οι συλλογικές συμβάσεις έγιναν είδος υπό εξαφάνιση, στην ζούγκλα της ελληνικής αγοράς εργασίας, που δημιούργησαν τα μνημόνια! Δίχως προστασία από το κράτος και τις αρμόδιες ελεγκτικές υπηρεσίες να είναι υποχρηματοδοτούμενες, με τεράστιες ελλείψεις, στην αγορά υπερισχύει το δίκιο του δυνατού. Αποτέλεσμα, οι θέσεις εργασίας, που αφορούν ευέλικτες μορφές, να έχουν κυριαρχήσει φτάνοντας στο 54,7% του συνόλου, το 2016.

Τα στοιχεία της ΓΣΕΕ, δείχνουν πως αντί για «Δανία του νότου», τελικά γίναμε «Βουλγαρία της Μεσογείου».  Όμως, μετά από επτά χρόνια καταστροφής, τώρα θυμήθηκαν οι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ, να μιλήσουν για την φτώχεια και την δυστυχία; Όταν επιβάλλονταν το ένα μέτρο μετά το άλλο, και ξηλωνόταν συθέμελα το κοινωνικό κράτος,  πόσοι από αυτούς, αντιστάθηκαν, πάλεψαν η παραιτήθηκαν για να προστατέψουν τους εργαζόμενους; Οι περισσότεροι από αυτούς τους συνδικαλιστές, έπεσαν σε μία ένοχη σιωπή. Ο μισθός και τα προνόμια ήταν πολύ καλά για να τα βάλουν με το σύστημα. Άσε που αν ενοχλούσαν αρκετά, ίσως να υπήρχαν επιπτώσεις και να αναγκάζονταν να δουλέψουν στ’ αλήθεια! Όμως είτε με διαμαρτυρίες, είτε σιωπηλά, οι πολιτικές ακραίας λιτότητας που επέβαλαν οι δανειστές,

 Τα νούμερα μιλούν από μόνα τους και δείχνουν την γιγάντωση της ανεργίας στο 30%, την ώρα που τα ελληνικά νοικοκυριά, βυθίζονται όλο και πιο βαθειά στην φτώχεια και την ανέχεια! Στην Ελλάδα των μνημονίων, τα ευρήματα της Έρευνας της ΓΣΕΕ, δείχνει την φτωχοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό, που έφεραν στις πιο αδύναμες οικονομικά ομάδες του πληθυσμού, οι πολιτικές ακραίας λιτότητας που επέβαλαν οι δανειστές!

Δραματική εικόνα της ελληνικής αγοράς εργασίας, συνθέτουν τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα, το Ινστιτούτο Εργασίας (ΙΝΕ) της ΓΣΕΕ. Η Έκθεση για την Ελληνική Οικονομία και την Απασχόληση για το 2017, αποκαλύπτει ότι η πραγματική ανεργίας είναι 6% μεγαλύτερη από το ποσοστό της ΕΛΣΤΑΤ (22,6%), στο 29,6% του εργατικού δυναμικού!

 Μάλιστα, το ΙΝΕ – ΓΣΕΕ αναφέρει ότι το 51,6% λαμβάνει μισθό κάτω από 800 ευρώ το μήνα! Σημαντικά έχει αλλάξει και ο χάρτης των μορφών απασχόλησης, μέσα στα χρόνια της κρίσης.  Το 2009 οι ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, ενώ αυξήθηκαν με άλματα μέσα στην κρίση για φτάσουν στο 54,7% το 2016. Παράλληλα, ο δείκτης της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε από 27,7% το 2010 σε 35,7% το 2015!

Στο επίκεντρο της Έκθεσης βρίσκεται η αξιολόγηση της τρέχουσας κατάστασης της οικονομίας, της αγοράς εργασίας και του κοινωνικού κόστους που προ­καλεί η συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας και της υπερφορολόγησης. Όπως αναφέρει η Έκθεση, η ασκούμενη πολιτική δημοσιονομικής λιτότητας έχει φτάσει σε ακραία όρια τόσο ως προς τη μείωση των κοινωνικών δαπανών όσο και ως προς την υπερφο­ρολόγηση.
[post_ad]Όπως αναφέρεται από την ΓΣΕΕ, η συνέχιση της ίδιας πολιτικής θα υπονομεύσει περαιτέρω τις βασικές δημοσιονομικές λειτουργίες, τη φερεγγυότητα του δημόσιου τομέα και τη βιω­σιμότητα του χρέους. «Η εκτίμησή μας είναι ότι με δεδομένη την τρέχουσα δημο­σιονομική κατάσταση η μείωση του πιστωτικού ρίσκου της χώρας, και συνεπώς του κόστους δανεισμού, όπως και η πιθανότητα εξόδου της χώρας για δανεισμό στις αγορές, είναι μικρή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η υπερφορολόγηση δεν δημιουργεί βιώσιμα πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ η εύθραυστη και αβέβαιη τάση μεγέθυνσης της οικονομίας δεν δημιουργεί διατηρήσιμες προσδοκίες δημο­σιονομικής φερεγγυότητας.

Η ένταξη της οικονομίας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) θα διευκόλυνε την έξοδο της χώρας στις αγορές, δεν θα είχε όμως προσδιοριστικό ρόλο στην ανάκτηση της φερεγγυότητας της χώρας.

Σύμφωνα με την Έκθεση, «η οικονομία βρίσκεται σε μια κατάσταση εύθραυστης στασιμότητας και μη διατηρήσιμης δυναμικής. Παρου­σιάζονται εμπειρικά ευρήματα που αιτιολογούν την υψηλή αβεβαιότητα για την πορεία της οικονομίας, ειδικά για τη μη διατηρησιμότητα της κατανάλωσης, τη δραματική αποεπένδυση και τις αρνητικές επιπτώσεις αυτής στη διαρθρωτική ανταγωνιστικότητα της οικονομίας».

Μισθοί πείνας και εξαθλίωσης

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης δείχνουν ότι πάνω από ένας στους τρεις εργαζόμενους ζει  κάτω από το όριο της φτώχειας, ένα ποσοστό που αυξάνεται συνεχώς. Οι περισσότεροι εργαζόμενοι αναγκάζονται να δεχτούν πολύ χαμηλές αμοιβές, με ελαστικά ωράρια και με απασχόληση, για να καταφέρουν να επιβιώσεις. Το  51,6% των εργαζομένων παίρνει κάτω των 800 ευρώ μηνιαίως. Με λιγότερα από  500 ευρώ, είναι το 15,2%. Περίπου 7 στους 10 εργαζόμενους με μερική απασχόληση δηλώνουν δεν μπόρεσαν να βρουν πλήρη απασχόληση.

Αναλυτικά, το 51,6% έχει μηνιαίο εισόδημα, κάτω των 800 ευρώ.  το 15,2% μέχρι 499 ευρώ, το 23,6%  από 500 έως 699 ευρώ, το 12,8% από 700 έως 800 ευρώ. Πάνω από τα 800 ευρώ, το μήνα, η κατάσταση διαμορφώνεται ως εξής: Το 17,3%  εργαζομένων του ιδιωτικού τομέα, λαμβάνουν μισθό 800-999 ευρώ, και μόνο το 17,8% άνω των 1.000 ευρώ!  Από του υψηλόμισθούς, το 11,1%  αμείβεται με 1.000 έως 1.299 ευρώ και μόνο το 6,7% των ελλήνων εργαζομένων, λαμβάνει μισθό, άνω των 1.300 ευρώ.

Εξετάζεται η μεταβολή της φτώχειας και της εισοδηματικής ανισότητας στην Ελλάδα την περίοδο 2010-2015. Τα εμπειρικά ευρήματα δείχνουν αύξηση της φτώχειας και των ανισοτήτων κατά την περίοδο 2010-2015 σε βάρος των χαμηλότερων εισοδηματικών στρωμάτων. Ωστόσο, ανησυχητική είναι και η διεύρυνση των ανισοτήτων στο εσωτερικό των περισσότερων κοινωνικοοικονομικών ομάδων. Οι αρνητικές αυτές τάσεις υποδει­κνύουν πως η όξυνση των κοινωνικών αντιθέσεων στη χώρα μας δεν εμφανίζει μόνο οριζόντιο αλλά και κάθετο χαρακτήρα, πλήττοντας μεγάλο τμήμα της ελλη­νικής κοινωνίας.

Η… άλλη Ανεργία

Αυτό που τονίζεται στην Έκθεση, είναι ότι κάνοντας χρήση εναλλακτικών δεικτών εκτίμησης του ποσοστού ανεργίας, που «αποτυπώνουν πληρέστερα την κατάσταση της αγοράς εργασίας και που λαμβά­νουν υπόψη τους ανέργους, τους αποθαρρημένους ανέργους, το λοιπό εν δυνάμει πρόσθετο εργατικό δυναμικό και τη μη ηθελημένη μερική απασχόληση, συμπε­ραίνουμε ότι αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως «πραγματικό» ποσοστό ανεργίας φτάνει το 29,6%».

Το 68,9% των εργαζομένων με μερική απασχόληση δηλώνει ότι ο λόγος για τον οποίο απασχολείται με αυτή τη μορφή εργασίας είναι ότι δεν μπορούσε να βρει πλήρη απασχόληση. Η μακροχρόνια ανεργία συνεχίζει να κινείται σε ποσοστό μεγαλύτερο του 70%. Εξετάζοντας άλλα ποιοτικά χαρακτηριστικά της ανεργίας, παρατηρούμε ότι το ποσοστό ανεργίας εμφανίζεται σημαντικά υψηλότερο στις γυναίκες (27,2%) σε σχέση με τους άνδρες (18,9%) και στις νεότερες ηλικίες σε σχέση με τις γηραιότερες. Ειδικότερα, η ανεργία στην ηλικιακή ομάδα 15-24 ετών βρίσκεται στο 44,2%, στην ηλικιακή ομάδα 25-29 ετών στο 33,2%, στην ηλικιακή ομάδα 30-44 ετών στο 21,5%, στην ηλικιακή ομάδα 45-64 ετών στο 18,5% και τέλος στην ηλικιακή ομάδα 65-74 στο 13%. Είναι επίσης σημαντικό να τονίσουμε ότι το επίπεδο εκπαίδευσης έχει μικρή μόνο επίδραση στο επίπεδο της ανεργίας.

Φτώχεια και ανέχεια, στην Ελλάδα των μνημονίων!

 Η θέση των ελληνικών νοικοκυριών, ειδικά των φτωχότερων, επιβαρύνεται δυσανάλογα από την άμεση φορολόγηση, καθώς η αναλογία φόρου εισοδήματος και πλούτου ως προς το ακαθάριστο εισόδημα του 20% των πιο φτωχών νοικο­κυριών ήταν υψηλότερη σε σχέση με το 20% των πλουσιοτέρων. Όσον αφορά την εξέλιξη της οικονομικής ανισότητας προκύπτει μια αύξηση κατά την περίοδο 2010-2015. Ειδικότερα παρατηρούμε ότι ο δείκτης S6/S1 στη διάρκεια της κρίσης εμφανίζει σημαντική αύξηση της τάξης του 38,3%. Η μεταβολή αυτή υποδεικνύει πως η κρίση στην Ελλάδα έπληξε περισσότερο τα χαμηλότερα τμήματα της εισο­δηματικής κατανομής. Όξυνση της ανισότητας παρατηρείται σε όλες τις κοινωνι­κοοικονομικές ομάδες του πληθυσμού, με εξαίρεση τους δημόσιους υπαλλήλους και τους συνταξιούχους. Ιδιαίτερα ανησυχητική ωστόσο κρίνεται η εκρηκτική αύξηση της ανισότητας μεταξύ των ανέργων, η οποία αποδίδεται στη μείωση του αριθμού των δικαιούχων επιδόματος ανεργίας σε συνδυασμό με την εκτόξευση της μακροχρόνιας ανεργίας. Η ανισότητα στη χώρα μας θα ήταν οξύτερη χωρίς τις κοινωνικές μεταβιβάσεις και ειδικά τις συντάξεις, τονίζεται στην Έκθεση του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ.